هدف این تحقیق بررسی تأثیر عملکرد اقتصادی و توسعه انسانی بر تلفات ترافیک جاده ای در ایران می باشد. دادههای آماری بکار گرفته شده در این تحقیق از بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و بانک جهانی برای سال های 1400-1379 و به صورت سالیانه بوده و از نرم افزار Eviews 10 برای برآورد مدل پیشنهادی استفاده شده است. داده های سری زمانی این مطالعه همگی ایستا نبوده و بر این اساس به منظور برآورد الگوی موردنظر، از رهیافت خود توزیع با وقفه های گسترده استفاده میشود. الگوی خودرگرسیو با وقفههای توزیعی (0,0,0,1) بر اساس معیار شوارز-بیزین انتخاب گردید. نتایج برآورد با چنین رویکردی در کوتاه مدت نشان می دهد، تلفات جاده ای با وقفه و نرخ بیکاری بر تلفات جاده ای تأثیر مثبت معنی دار ایجاد مینماید. این تأثیر در کوتاه مدت برای متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و شاخص توسعه انسانی منفی معنادار به دست آمده است. ضرایب بلندمدت برآورد شده در تأثیرگذاری بر تلفات جادهای برای متغیرهای تولید ناخالص داخلی سرانه و توسعه انسانی منفی معنیدار و برای متغیر توضیحی نرخ بیکاری مثبت معنی دار می باشد. نتایج نشان میدهد توسعه پایدار که یکی از ابعاد آن حفظ تأمین امنیت جانی افراد در سیستم حمل ونقل جادهای میباشد، الزاماً میبایست از کانال یا مسیر سرمایهگذاری در توسعه انسانی گذر نموده و این سرمایهگذاری رکن و هسته اصلی و محوری در کاهش تلفات ترافیک جادهای میباشد. نتایج تحلیل در چارچوب الگوی تصحیح خطا بیانگر مقدار 174/0- برای ضریب تصحیح خطا بوده که بیانگر سرعت نسبتاً پایین تعدیل میباشد.